Η «πρωτεύουσα του ούζου», όπως την αποκαλούν, χτίστηκε το 1842, όταν σταμάτησαν οι πειρατικές επιδρομές και οι κάτοικοι κατέβηκαν από το Μεγαλοχώρι κοντά στη θάλασσα. Τη διασχίζει ο χείμαρρος Σεδούντας για αυτό παλαιότερα λεγόταν και Ποταμός, ενώ η ονομασία Πλωμάρι αποδίδεται, κατά μία εκδοχή, στο φυτό φλώμος.
Το Πλωμάρι γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη τον 19ο αιώνα τόσο σε ό,τι αφορά το εμπόριο όσο και στη βιομηχανία, καθώς ήταν μια κωμόπολη με πολλά ελαιοτριβεία, σαπωνοποιεία, πυρηνεργοστάσιο και ουζοποιεία, όπου παρασκευαζόταν το ονομαστό ντόπιο ούζο. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το Πλωμάρι έχασε ένα μέρος της παλιάς αίγλης, καθώς έχασε τη δυνατότητα συναλλαγών με τα τουρκικά παράλια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου